برنامه نویسی PLC :
مهم ترین ویژگی که هر زبان برنامه نویسی PLC بایستی داشته باشد سادگی درک و سهولت استفاده از آن در کارهای کنترلی است. این امر دلالت بر نیاز به یک زبان برنامه نویسی سطح بالا دارد که دستورات آن تا حد ممکن به توابع و عملیات خواسته شده توسط یک مهندس کنترل نزدیک باشد.
امروزه دیاگرام های نردبانی (LADDER) به متداول ترین روش توصیف مدارهای منطقی رله ای تبدیل شده اند.
دیاگرام نردبانی مشتمل بر دو خط قائم است که نمایشگر ریل های توان یا خطوط توان (فاز و نول) می باشند، به اضافه سمبل های مداری که پلکان های نردبان را تشکیل می‌دهند.
این زبان بسیار شبیه به مدارات فرمان در برق صنعتی دارد و همانند کنتاکت های باز و بسته در این مدارات دستورات را اجرا می نماید.
یکی دیگر از زبان های برنامه نویسی PLC ، زبان FBD می باشد که مبنای آن بر گیت های منطقی استوار است.
از مزایای این روش نسبت به زبان نردبانی LAD راحتی کار با آن و طراحی و عیب یابی برنامه نوشته شده است.
ادامه زبان های برنامه نویسی PLC در ادامه مطلب این موضوع :
سومین زبان پرکابرد در PLC ، زبان STL می باشد.این سبک به زبان ماشین بسیار نزدیک است و به صورت برنامه نویسی اسمبلی عمل می کند.این زبان به دلیل دقت بالا در برنامه نویسی کاربرد فراوانی در پروژه های بزرگ دارد.این زبان با توجه به سخت بودن نوشتن آن ، قابل آنالیز بوده و به تمامی زبان های دیگر قابل تبدیل است.
از ویژگی های این زبان امکان آنالیز برنامه نوشته شده و مشاهده تمام مراحل اجرا در زمان شبیه سازی می باشد.در ادامه آموزش با مفاهیمی همچون Flag bit آشنا می شویم.
این دستورالعمل ها برای PLC های ساخته شده توسط سازندگان مختلف متفاوتند، اما همگی از نظر عمل انجام شده در یک سیستم کنترل تا اندازه ای شبیه به یکدیگر می باشند.
تمایل کلی چنین است که مجموعه دستورالعمل های PLC تا حد امکان کوتاه باشند تا مهندسین و تکنسین ها سریعا بر آنها تسلط یافته و به راحتی از آنها استفاده کنند.
